Μανιφέστο
Οι Οmilistas είμαστε μία ομάδα οπαδών που έχει σκοπό να εκφράσει μία διαφορετική άποψη για την κερκίδα, το ποδόσφαιρο και την κοινωνία γενικότερα. Για μας το γήπεδο δεν είναι απλά ο χώρος που «πάμε να δούμε μπάλα», αλλά θεωρούμε ότι μπορούμε επίσης «να παίξουμε μπάλα» έχοντας και λόγο και δράση για ότι μας αφορά. Το γήπεδο δεν είναι κάτι ξένο προς την κοινωνία αλλά ένα ζωντανό της κομμάτι, το οποίο αλληλεπιδρά με το υπόλοιπο σύνολο.
Η επιλογή του ονόματος είναι αναφορά σε αυτούς που μας εμπνέουν με τη συλλογική τους δράση, τους Zapatistas και Magonistas. Δεν έχουμε καμία σχέση με τις διάφορες ομοιοκατάληκτες trendy ομάδες «ευαισθητοποιημένων» ταλαίπωρων μικροαστών. (Μinoistas, Αtenistas, κλπ.)
Το μοντέρνο ποδόσφαιρο βρωμάει σαπίλα
Το ποδόσφαιρο πάντα συγκινούσε, συσπείρωνε και κινητοποιούσε πολύ κόσμο. Από τότε ακόμα που οι ποδοσφαιριστές ήταν ερασιτέχνες και οι τοπικές ομάδες διατηρούσαν ένα στενό δεσμό με τις αντίστοιχες κοινωνίες, το ποδόσφαιρο αποτελούσε πάντα ένα ζωντανό κύτταρο μέσα και έξω από το χορτάρι. Τη δυναμική αυτή κατά καιρούς πολλοί έχουν επιχειρήσει και καταφέρει να εκμεταλλευτούν. Μεγαλοεπιχειρήματίες- λαμόγια που μπήκαν στο ποδόσφαιρο για να αποκτήσουν προβολή και δημοσιότητα, να ανεβάσουν την επιρροή τους και να δημιουργήσουν το δικό τους ιδιωτικό στρατό που θα ορκίζεται στο όνομα της «προεδράρας που τα χώνει». Έτσι είδαμε ένα σωρό μεγαλόσχημους που δεν ήξεραν τι σχήμα έχει η μπάλα ή υποστήριζαν άλλες ομάδες στο παρελθόν να έρχονται σαν σωτήρες- επενδυτές της “ομάδας που αγαπούσαν από μικροί”. Τις περισσότερες φορές αυτή η “ανιδιοτέλεια” εξαργυρώθηκε με δουλειές με το δημόσιο, με ξέπλυμα χρήματος, κ.α. Παράλληλα με όλους αυτούς βρήκε πρόσφορο έδαφος να τρυπώσει και ένας υπόκοσμος από μπράβους της νύχτας, οι οποίοι από το παρασκήνιο βγήκε στο φως, κάνοντας κουμάντο στο προσκήνιο. Ομάδες αλλάζουν χέρια πιο γρήγορα και απ’ ότι ανεβοκατεβαίνουν οι στοιχηματικές αποδόσεις στα «καθαρά παιχνίδια» της Σούπερ Λίγδας και του βούρκου της Football League.
Για μας πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα σε «σοβαρούς επενδυτές» και «λαμόγια». Όλοι αυτοί αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Εκμεταλλεύονται την αγάπη που έχει ο κόσμος για την ομάδα του για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα.
Τόσους μπάτσους και τόση μπάλα είχαμε να δούμε από τη χούντα…
Από κοντά και το κράτος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την όλη κατάσταση κατά πως το βολεύει. Τώρα στην εποχή του ΔΝΤ που κόπηκε ο άρτος ήρθε η ώρα να χορτάσουμε θεάματα, αρκεί να μην πολυασχολούμαστε με ότι συμβαίνει γύρω μας. Άλλωστε όλα τα απολυταρχικά καθεστώτα (σαν τη «δημοκρατία» που ζούμε σήμερα) εκμεταλλεύονταν τον αθλητισμό για να κοιμίζουν τον κόσμο και να ασκούν την εξουσία τους πιο εύκολα. Έτσι οι οπαδοί πρέπει να είναι πρόβατα που όσο και αν ζορίζονται όλη τη βδομάδα, να τους φτάνει μία Κυριακή για να τα ξεχάσουν όλα και να ξανασκύψουν το κεφάλι από Δευτέρα στη δουλειά (όσοι έχουν μείνει ακόμα με δουλειά …)
Παράλληλα η μπάλα αποτελεί και ένα δοκιμαστικό σωλήνα για μία σειρά από μεθόδους καταστολής και ελέγχου του πληθυσμού που αργότερα ή την ίδια περίοδο θα εφαρμοστούν ευρύτερα στην κοινωνία. Στην Αγγλία που κάθε Βρετανός καταγράφεται από κάμερες 300 φορές την ημέρα κατά μέσο όρο, οι πρώτες κάμερες σε δημόσιους χώρους είχαν μπει στα γήπεδα για να “καταπολεμηθεί η βία”. Οι απαγορεύσεις μετακινήσεων των οπαδών δεν είναι άσχετες με τις απαγορεύσεις απεργιών και πορειών, η κάρτα φιλάθλου με την κάρτα του πολίτη, ούτε οι αθλητικοί τρομονόμοι με τους υπόλοιπους…
Ούτε στην κερκίδα, ούτε πουθενά …
Από όλο αυτό το σύμπλεγμα επίσημου (κυβερνήσεις) και βαθέως κράτους (κοκκαλο-μαρινάκηδες, βαρδινογιαννο-βγενόπουλοι, μπεο-κουγιο-ψωμιάδηδες, κλπ) δεν θα μπορούσε να λείπει και το παρακράτος. Αλλού δειλά–δειλά και αλλού με περισσότερο θράσος έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνιση τους ακροδεξιοί ντυμένοι με το μανδύα του οπαδού, προσπαθώντας να αποκτήσουν χώρο και ρόλο στην κερκίδα. Αποκλεισμένοι από παντού και μακριά από όλους τους κοινωνικούς χώρους οι φασίστες ανακάλυψαν ένα προνομιακό πεδίο για στρατολόγηση νέων μελών.
Για μια κερκίδα με συνείδηση…
- Δεν είμαστε φίλαθλοι-πελάτες που απλά πάνε στο γήπεδο να δούνε μπάλα, ούτε οπαδοί-πρόβατα που βαράνε παλαμάκια στον εκάστοτε σωτήρα.
- Δεν βλέπουμε τον εαυτό μας έξω από την ομάδα, αλλά είμαστε οργανικό κόμμάτι της, συμμετέχουμε, βοηθάμε σε κάθε επίπεδο, δεν περιμένουμε από άλλους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά για να γκρινιάξουμε στην πρώτη ευκαιρία αν κάτι πάει στραβά
- Δεν θέλουμε προέδρους σωτήρες που θα φύγουν και θα αφήσουν συντρίμμια σε μερικά χρόνια. Θέλουμε ομάδα ανεξάρτητη, οικονομικά αυτάρκη στα χέρια του λαού της.
- Δεν βλέπουμε ξεκομμένα τι συμβαίνει στο γήπεδο και τι έξω από αυτό. Η σαπίλα που δεν αφήνει την ομάδα να ορθοποδήσει τόσα χρόνια, είναι η ίδια σαπίλα που δεν μας αφήνει να βρούμε δουλειά, να ζήσουμε με αξιοπρέπεια,…Ο κόσμος του ΟΦΗ έχει μάθει από αξιοπρέπεια μετά από τόσα χρόνια αγώνων ενάντια στο παρακράτος των Βαρδινογιάννηδων. Άλλωστε και μόνο το να είσαι ΟΦΗ είναι πράξη αντίστασης, μιας και έχεις απορρίψει την εύκολη λύση του να επιλέξεις να είσαι πάντα με το νικητή, με τον ίδιο τρόπο που κάποιος επιλέγει να υποστηρίζει τα κόμματα εξουσίας.
Τι είναι και τι δεν είναι οι omilistas
- Με την αυτοδιαχείριση του λόγου και των πράξεών μας, επιδιώκουμε να αποδείξουμε πως δεν έχουμε ανάγκη από κανέναν “ειδικό” ή καθοδηγητή και πως μπορούμε να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας μακριά από κομματικές ταμπέλες και συμφέροντα τρίτων.
- Δεν είμαστε σύνδεσμος και δεν έχουμε σκοπό να γίνουμε, ούτε να λειτουργήσουμε αντιπαραθετικά με αυτούς. Σκοπός μας είναι να δράσουμε από κοινού και συμπληρωματικά με τους συνδέσμους.
- Ο λόγος μας είναι κοινωνικός και πολιτικός, αλλά δεν εκφράζουμε κάποια συγκεκριμένη πολιτική ομάδα, κόμμα ή συλλογικότητα .
omilistas 