ΜΑ ΚΑΛΑ ΓΙΑΤΙ ΣΦΑΖΟΝΤΑΙ ΑΥΤΟΙ;

Έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν ότι το θέμα με τη βία στα γήπεδα είναι κατά βάση κοινωνικό, ακόμα και αν εκ πρώτης όψεως συχνά δεν είναι εύκολο να γίνει αντιληπτό ως τέτοιο. Οι αφορισμοί για “χουλιγκάνια” που σφάζονται “γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν στη ζωή τους” είναι εύκολοι αλλά δεν πιάνουν την ουσία του προβλήματος και κυρίως δεν απαντάνε στο βασικό ερώτημα: Τελικά γιατί σφάζονται;

“Πεσίματα”, “ντου”, “ψειρίσματα” πάντα υπήρχαν στα ελληνικά γήπεδα ειδικά από τη δεκαετία του 80, αλλά όποιος έχει μία στοιχειώδη εμπειρία μπορεί εύκολα να αντιληφθεί ότι η βία αυτή έχει αλλάξει ποιοτικά. Μπουκάλια, μαχαίρια, πτυσσόμενα, κλπ δεν υπήρχαν παλιότερα σε τέτοια σκηνικά (όχι τουλάχιστον στον ίδιο βαθμό), ενώ υπήρχε και ένα στοιχειώδες “fair play” απέναντι στον “αντίπαλο”. Εν ολίγοις από εφηβικούς τσαμπουκάδες περάσαμε στις δολοφονικές συμπλοκές. Δεν είναι τυχαίο που αυτή η αναβάθμιση της βίας έχει συμπέσει με την οικονομική κρίση και την εκτίναξη της ανεργίας και της φτώχειας. Ο πιτσιρικάς που συμμετέχει σήμερα στις συμπλοκές σε αντίθεση με παλαιότερα φαίνεται να μην ενδιαφέρεται αν μετά δε γυρίσει σπίτι του είτε αυτός είτε κάποιος από τους “απέναντι”. Γιατί μην ξεχνάμε ότι η σε αυτές τις περιπτώσεις η απόσταση ανάμεσα στο θύτη και το θύμα είναι μία κλωστή και πολύ εύκολα μπορεί να βρεθείς στη μία ή στην άλλη θέση. Δέχεται λοιπόν να παίξει τη ζωή του κορώνα γράμματα γιατί στην τελική αυτήν ακριβώς τη ζωή του την έχουν γαμήσει ανεπανόρθωτα και μπροστά του δε βλέπει καμία προοπτική. Απλά είναι τα πράγματα, άσχετα αν κανένας από τους ειδήμονες, παραθυράτους αναλυτές δεν μπήκε ποτέ στη διαδικασία να πει τα πράγματα ως έχουν.
Αν η παραπάνω ανάλυση φαίνεται κάπως σύνθετη και “βαριά” υπάρχουν άλλες περιπτώσεις που τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα.

75 νεκροί σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα είναι πολύ βαρύ για να το συλλάβει κανείς και πολύ χοντρό για να το αποδώσει σε μία απλή οπαδική κόντρα. Γιατί δεν ήταν μία απλή κόντρα αιωνίων αντιπάλων οπαδών, όπως επιχειρήθηκε να παίξει στα μίντια. Αυτόπτης μάρτυρας της σφαγής λέει αναφερόμενος στους οπαδούς της Αλ Μάσλι «…η αστυνομία επέτρεψε στους δολοφόνους να εισέλθουν βαριά οπλισμένοι στο γήπεδο. Δεν υπήρχαν, μάλιστα, και επίσημοι. Πολύ βολικό…Ο στρατός τους έχει αφήσει ανεξέλεγκτους και τους χρησιμοποιεί για τις βρωμοδουλειές του. Για να καταλάβετε πόσο μεθοδευμένα ήταν όλα, όταν πλησίασαν στις εξέδρες και άρχισαν την επίθεση έσβησαν για αρκετά λεπτά τα φώτα έτσι ώστε να διεκπεραιώσουν το δολοφονικό τους έργο…». Η απάθεια των μπάτσων φαίνεται άλλωστε ξεκάθαρα και στο σχετικό βίντεο που ένα τεράστιο κορδόνι αιγύπτιων MATάδων ανοίγει για να περάσουν οι οπαδοί της Αλ Μάσλι και να φτάσουν στο απέναντι πέταλο. Το γιατί έρχεται αμέσως μετά «…Οι οπαδοί της συγκεκριμένης ομάδας (σημ. της Αλ-Άχλι) ήταν στο στόχαστρο του στρατού εδώ και πολλούς μήνες. Πρωτοστάτησαν στην  επανάσταση και είναι από αυτούς που συνεχίζουν να βγαίνουν στο δρόμο και να απαιτούν την απομάκρυνση του στρατού από την εξουσία.». (http://www.aixmi.gr/index.php/organosan-th-sfagi-sto-gipedo/)

Το καθεστώς στην Αίγυπτο βρήκε την ευκαιρία να ξεμπερδέψει με τους ενοχλητικούς Oύλτρας χωρίς μάλιστα να λερώσει το ίδιο τα χέρια του με αίμα. Αυτός ήταν άλλωστε πάντα ο ρόλος του παρακράτους πάντα και παντού. Το ελληνικό κράτος επίσης το γνωρίζει πολύ καλά αυτό όπως γνωρίζει ότι σε μία επερχόμενη εξέγερση (όπως έχει γίνει και στο παρελθόν) πολλοί οπαδοί θα είναι στην πρώτη γραμμή με τους υπόλοιπους εξεγερμένους.
Εμείς παραθέτουμε την επιστολή των Επαναστατών-Σοσιαλιστών της Αιγύπτου για το περιστατικό (http://alturl.com/ygren ). Ας αναρωτηθεί πλέον ο καθένας αν τελικά είναι τόσο αθώα η οργανωμένη είσοδος ακροδεξιών, παρακρατικών ομάδων στις κερκίδες και τι ρόλο μπορεί να παίξουν αυτές σε μία περίοδο που η κοινωνία βράζει και ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκύψει μία κοινωνική έκρηξη. Γιατί ΟΚ, όλοι ΟΦΗ είμαστε, αρκεί όμως μόνο αυτό;

” Ανακοίνωση των Επαναστατών Σοσιαλιστών της Αιγύπτου για το έγκλημα στον ποδοσφαιρικό αγώνα αλ-Μάσρι – αλ-Άχλι

Στην υπεράσπιση των Ούλτρας: το μήνυμά τους και η απάντησή μας

Ποιο μήνυμα σκόπευε να μεταδώσει το έγκλημα που διαπράχθηκε κατά των Ούλτρας της αλ-Άχλι με τη δολοφονία 75 ανθρώπων; Είχε σκοπό την τιμωρία των δυνάμεων και των ομάδων που συμμετείχαν στην επανάσταση και συνεχίζουν να αντιστέκονται στο Στρατιωτικό Συμβούλιο; Το έγκλημα διαπράχθηκε τη μέρα της επετείου της “Μάχης της Καμήλας” -μήπως σκοπός ήταν να επιβεβαιωθεί πως οι υπεύθυνοι εκείνης της μάχης έχουν ακόμα την επιρροή και τη δύναμη και μπορούν να διαπράττουν καινούργια εγκλήματα;

Μήπως σκοπός του εγκλήματος, που διαπράχθηκε μόλις λίγες μέρες μετά την άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, ήταν να δοθεί το μήνυμα πως δεν θα υπάρχει ασφάλεια χωρίς τη σιδερένια γροθιά των έκτακτων νόμων; Ή σκοπός ήταν να συνεχίσει να πλανιέται το φάσμα του χάους και της πυρκαγιάς πάνω από την Αίγυπτο, αφού οι επαναστατικές δυνάμεις κατάφεραν να προστατεύσουν την υπόληψη της επανάστασης και αποκάλυψαν το ψεύδος αυτών των σεναρίων;

Όποιο κι αν ήταν το το μήνυμα του εγκλήματος, η απάντηση των επαναστατικών δυνάμεων ήταν δυνατή και καθαρή. Είπαμε “Όχι”. Τα εγκλήματα ενάντια στις επαναστατικές δυνάμεις δεν θα σταματήσουν την επανάσταση και δεν θα φοβίσουν τους επαναστάτες. Οι ηγέτες που βρίσκονταν πίσω από τη “Μάχη της Καμήλας” και προστατεύονται από το στρατιωτικό συμβούλιο δεν θα τα καταφέρουν. Θα αποτύχουν οικτρά, όπως απέτυχαν και την πρώτη φορά. Όπως και το καθεστώς Μουμπάρακ, αυτοί και το στρατιωτικό καθεστώς θα καταλήξουν στην άβυσσο. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν έσωσε τον Μουμπάρακ από την επανάσταση. Δεν θα σώσει ούτε και τον Στρατάρχη Ταντάουϊ.

Η συνωμοσία ήταν κακο-οργανωμένη. Δεν μπόρεσαν να κρύψουν την ξεδιάντροπη συνενοχή της αστυνομίας, που στεκόταν και παρακολουθούσε τη σφαγή και το σκοτωμό για ώρες, ούτε καν προσπάθησε να προστατεύσει τα θύματα.

Όλα αυτά, ένα μόνο μήνυμα στέλνουν στους επαναστάτες -ότι η επανάσταση πρέπει να συνεχίσει και να πετύχει τους στόχους της, εξαφανίζοντας το καθεστώς που εγκαθίδρυσε ο Μουμπάρακ, ένα καθεστώς που έχει στον πυρήνα το το στρατό του Μουμπάρακ και το στρατιωτικό του συμβούλιο που τον προστάτευε και ακόμα τον προστατεύει.

Οι Ούλτρας, που εντάχθηκαν στις γραμμές της επανάστασης από πολύ νωρίς και πάλεψαν μαζί με τους υπόλοιπους επαναστάτες, απέδειξαν και αποδεικνύουν κάθε μέρα ότι αποτελούν οργανικό κομμάτι της επανάστασής μας. Οι Ούλτρας εμφανίστηκαν στην Αίγυπτο ως αντίδραση ενάντια στην κυριαρχία του κέρδους και της απληστίας του καπιταλισμού πάνω στο ποδόσφαιρο που μετατρέπεται σε χώρο εμπορίου για τους διαφημιστές, ενάντια στην αύξηση των εισιτηρίων, στο μονοπώλιο της μετάδοσης των αγώνων, όπως και ενάντια στη βαναυσότητα των δυνάμεων ασφαλείας. Έτσι εμφανίστηκαν οι σύλλογοι Ούλτρας στην Αίγυπτο, όπως και όλα τα κινήματα που γεννήθηκαν σ’αυτή τη χώρα κόντρα στην τυραννία και την εκμετάλλευση.

Δεν ήταν έκπληξη που οι σύλλογοι των Ούλτρας βρήκαν τη θέση τους στην καρδιά της αιγυπτιακής επανάστασης. Έψαχναν για ελευθερία και δικαιοσύνη και υπέστησαν όλες τις θυσίες που υπέστησαν οι δυνάμεις της μαχητικής μας επανάστασης, απορρίπτοντας την αρπαγή της επανάστασης από το στρατιωτικό συμβούλιο που θέλει να ξαναστηθεί ένα σύστημα καταπίεσης και εκμετάλλευσης.

Το έγκλημα που συνέβη στην επέτειο της “Μάχης της Καμήλας” είναι μια ακόμα προσπάθεια, η πιο σοβαρή, να υπονομευτούν οι δυνάμεις της επανάστασης μετά την αποτυχημένη προσπάθεια συκοφάντησης, καταστολής και τρομοκρατίας ώστε να αποτραβηχτούν οι επαναστάτες από την εξέγερση.

Οι Επαναστάτες Σοσιαλιστές, μαζί με τους Ούλτρας, στέκονται απέναντι σε αυτό το έγκλημα. Καλούμε όλες οι επαναστατικές δυνάμεις που παλεύουν να συναντηθούν και να σταθούν ενωμένες απέναντι στις προσπάθειες να υπονομευτεί η επανάσταση. Με τη συνωμοσία του σταδίου του Πορτ Σαΐντ να αποκαλύπτεται, πρώτη μας απαίτηση είναι να τιμωρηθούν οι ένοχοι και αυτοί που δεν τους σταμάτησαν.

Ζήτω οι Ούλτρας – μια μαχητική πτέρυγα των επαναστατών.

Δόξα στους μάρτυρες, νίκη στην επανάσταση, ντροπή στους εγκληματίες.”